د ګاونډي زوی له ډېر وخت راهیسې راته د مینې او واده ژمنې کولې. هغه به هر وخت ویل چې ژوند به مو یو ځای تېرېږي، او زه به یې تل په خبرو باور کولم. یوه ورځ چې احساسات مو ډېر لوړ شول، موږ سره نږدې شوو او کوروالی مو وکړ. دا مې د مینې او اعتماد یوه نښه ګڼله.
خو وروسته له دې پېښې، د هغه چلند بدل شو. هغه به لږ لږ له ما لرې کېده او خبرې یې کمې شوې. ما چې کله ورنه پوښتنه وکړه، ده په سختو خبرو ځواب راکړ او ویې ویل چې اوس هغه د واده لپاره تیار نه دی. ما ته یې په زړۀ یو غرور ناک احساس ورکړ چې ګواکې دی له خپلې ژمنې پر شا کېږي.
دا خبره ما ته ډېره دردناکه وه. ما په هغه باور کړی و او خپلې ټولې هیلې مې ورپورې تړلې وې. اوس نه پوهېږم چې څه وکړم، ځان ملامت احساسوم، او د هغه د کړنو په اړه ژوره غم او خفګان لرم.
