ښځه په ټولنه کې د محبت او عاطفې یوه بېلګه ګڼل کېږي، او د هغې طبیعي مینه او احساسات ډېر وخت د نارینه په ګټه تمامیږي. ښځه په دوه ځانګړو حالتونو کې نارینه ته ډېر زر تسلیمېږي: لومړی د هغه وخت چې نارینه یې د زړه له کومې مینه وکړي او هغه ته د خوندیتوب احساس ورکړي. دا ځکه چې ښځه په خپل ژوند کې داسې کس ته اړتیا لري چې د هغې ملاتړ وکړي او هغه ته یې ارزښت ورکړي. د دې احساس سره، ښځه خپله ټولنه او باور په نارینه کې ځایوي.
دوهم حالت هغه دی چې نارینه د هغې اړتیاوې په ځیرکتیا او صبر پوره کړي. ښځې د هغه چا په وړاندې ډېر زر نرمښت ښيي چې د هغوی احساسات درک کړي او د هغوی جذباتو ته احترام وکړي. نارینه که په هر حالت کې د ښځې د خوشالۍ کوښښ وکړي، نو ښځه د خپل زړه دروازې ورته پرانیزي او ورسره پیاوړی اړیکه جوړوي.
په ټوله کې، د ښځې او نارینه اړیکه د یو بل په پوهېدو او درک ولاړه ده. ښځې هغه وخت نارینه ته ځان تسلیموي چې د هغوی ترمنځ مینه، باور، او درناوی موجود وي. دغه دوه حالتونه د ښځې لپاره د ژوند هغه مهم اړخونه دي چې د هغې د ژوند د خوشالۍ او ارامۍ سبب ګرځي.
