مریم او سردار یوه جوړه وه چې د ژوند ډېری وختونه یې په مینه او تفاهم کې تېر کړل، خو په وروستیو کې د کوروالۍ په اړه یې یو بل نه درک کاوه. مریم به تل هڅه کوله چې خاوند یې خوشحاله وي، خو هغه پوهېدله چې په دې برخه کې دوی دواړه ستونزې لري. مریم په طبعي ډول تر نيم ساعت پورې وخت اخلي، خو سردار په پينځو دقیقو کې انزال کېږي او همدلته د دواړو تر منځ ستونزه پیدا کېږي.
سردار به تل له مریم څخه غوښتنه کوله چې ولې زر انزال نه کېږي، او دا یې یوه مهمه ستونزه ګڼله. هغه فکر کاوه چې که مریم هم لکه ده زر انزال شي، نو ستونزه به حل شي. مریم به بیا ورته په مهربانۍ وویل، “ګرانې، ښځې او نارينه په دې برخه کې طبعي فرق لري. هر څوک مختلف دي.” خو سردار د دې خبرې په هضمولو کې ستونزه لرله او همدا اختلاف به کله ناکله په غوسه بدل شو.
مریم تل هڅه کوله چې د دې موضوع په اړه د سردار سره په نرمۍ او محبت خبرې وکړي، خو سردار احساس کاوه چې مریم یې د غوښتنو پروا نه کوي. یو ماښام، کله چې مریم له خپلو افکارو سره یوازې پاتې شوه، هغې پرېکړه وکړه چې دواړه باید د دې ستونزې په اړه له یو متخصص سره مشوره وکړي.
په پای کې، مریم او سردار دواړه مشاور ته ولاړل، چې هغوی ته یې د دوی د طبعي فطرت او ستونزو په اړه وضاحت ورکړ. د دې خبرو له برکته، سردار په دې پوه شو چې مریم ته وخت ورکول او د هغې احساساتو ته درناوی کول ډېر مهم دي. د دواړو تر منځ تفاهم ښه شو، او دوی پرېکړه وکړه چې د یو بل اړتیاوې او حدودو ته په ګډه درناوی وکړي.
