زموږ د کلي څنډه کې یو ښکلی ځای دی، د ونو سیوری، د سپوږمۍ رڼا، او د هوا تازه والي یو داسې احساس راباندې کوي چې دنیا یوازې زموږ ده. زما د زړه تمه تل دا وه چې په دې ځای کې له خپل خاوند سره ځانګړې شېبې ولرم، ځکه دلته مې زړه او روح تازه کېږي. ما په زړورتیا خپل دا احساسات له خپل خاوند سره شریک کړل.
هغه لومړی په خندا وویل، “که څوک وویني نو څه به وایو؟” ما ورته وویل چې د محبت لپاره هره شېبه او هر ځای خپل ځانګړی ارزښت لري. هغه لږ سوچ وکړ، خو بیا یې وخندل او راته وویل، “ښه نو، خو ژر شه، مخکې له دې چې څوک زموږ په راز پوه شي!” دا زموږ د اړیکې یوه نوې تجربه وه، یو ډول نږدېوالی چې یوازې په آزاده فضا کې حس کېدلی شي.
هغه شپه زموږ لپاره ځانګړې وه. په یو ځای کې چې یوازې د طبیعت شاهد وو، ما خپل خاوند ته وویل چې کله کله ژوند له عامو قواعدو هاخوا ځانګړي احساسات غواړي. هغه شپه نه یوازې زموږ یادونو ته ښکلا ورکړه، بلکې زموږ مینه یې هم نوې کړه.
