په پیل کې، ما د کوروالي په مهال ډېره زیاته شرمېدم. د کلتوري او ټولنیزو محدودیتونو له امله، دا تجربه راته ناپېژندل شوې وه، او هر ځل چې به مې خاوند سره په دې موضوع کې ښکېله شوم، په ځان کې به مې بې باوري او شرم محسوسوه. دغه احساسات زما او د خاوند ترمنځ د اړیکې په پیاوړي کولو کې خنډ ګرځېدل.
وروسته، زما خاوند له ما سره په ډېره مهربانۍ او نرموالي چلند وکړ. هغه ما ته وخت راکړ او هڅه یې وکړه چې د خپلو احساساتو په اړه خبرې وکړو. هغه په دې پوه شو چې زه په دې برخه کې د ملاتړ او باور له پلوه اړتیا لرم. زموږ د خبرو اترو او اعتماد جوړونې له لارې، هغه زما ډاډمنتیا او آرامتیا تأمین کړه.
اوس، د هغه د ملاتړ او توجه له برکته، زه په بشپړه توګه له شرمه خلاصه شوې یم. زموږ اړیکه د پخوا په پرتله ډېرې پیاوړې شوې ده، او زه د کوروالي په مهال د پوره اعتماد او خوشالۍ احساس کوم. د خاوند د هڅو له امله، ما ځان په دې برخه کې ازاد او مطمئن احساس کړ.
