دا د یوې ښځې کیسه ده چې له خپل بدن او ژوند سره د یوې ځانګړې تجربې په اړه خبرې کوي:
پراګراف ۱:
کله چې واده مې وکړ، ژوند ډېر ښکلی او هوسا و. خاوند مې هر وخت له مینې او خوشحالۍ ډک و، او موږ دواړه په ګډه یو له بله خوند اخلو. د دې اړیکې په دوران کې مې احساس کړه چې زما وزن ورو ورو زیاتېږي، چې له یوې خوا زما خاوند ته خوشحالي ورکوي. هغه راته هره ورځ وایي چې زه یې خوښېږم او چې څنګه یې یم، ښه یم.
پراګراف ۲:
خو دا خوشالي یواځې د هغه ده، زما لپاره خبره نوره هم سخته شوې. ما ته مې خپل بدن نور د پخوا په څېر نه ښکاري، د هرې جامې اغوستل سخت وي، هر عکس اخیستل ځان ته عجیبه ښکاري. په خپله آیینه کې مې د هغه ښایست، انرژي او خوشالۍ نښې نه وینم. زما بدن هغه نه دی، چې ما یې په اړه فکر کاوه.
پراګراف ۳:
اوس هره ورځ مې په خپل ژوند کې د توازن او صحت په لټه کې تېره شي. دا به اسانه نه وي، خو هره هڅه کووم چې ځان له سره وپېژنم او د خپل بدن د مثبتو اړخونو قدر وکړم. خاوند مې په دې لاره کې زما مرسته کوي، او زه پوهېږم چې ژوند یوازې د وزن یا ښکلا په معیارونو نه دی محدود. د ځان منل او د خوشحالۍ موندل زما هدف دی، او په دې سفر کې هڅه کوم ځان ته حقیقت ووایم.
