نور مې له ښکلا سره تنګ شوي یم. هره ورځ او هره شپه، زما خاوند بې له ځنډه کوروالی غواړي. د پیل په وخت کې به مې د هغه شوق خوښیده، خو اوس دا هر څه زما لپاره په یو بار بدل شوي دي. هغه زما بدن په هره لحظه کې غواړي، خو زه نور د دې فشار نشم زغملی. دا موضوع نور د مینې نه ده، بلکې یو نه ختمېدونکی تکلیف دی.
زه نور نه غواړم چې ځان په دې وضعیت کې ووینم. هر ځل چې هغه را نیسي، زما په زړه کې یو نهیلي احساس پیدا کیږي. زه دې احساس ته تسلیم شوی یم چې زما خاوند زما ښکلا ته دومره روږدی شوی چې نور د ژوند په نورو اړخونو کې هېڅ فکر نه کوي. هغه له ما سره خبرې نه کوي، د ژوند په مهمو مسلو باندې غور نه کوي، او زه هغه اړیکه چې زموږ د واده اساس وه، په تدریجي ډول له لاسه ورکوم.
زه خپل ژوند ته بیا کتنه کوم او یوه پرېکړه مې کړې ده. زه د دې وضعیت نه نور نشم تښتېدلی. غواړم خپل ځان له دې زولنو نه خلاص کړم او خپله ښکلا یواځې ځانته وساتم. پرېکړه مې کړې چې باید خپل خاوند نه جدا شم. دا زما لپاره آسانه پرېکړه نه ده، خو پوهیږم چې دا یواځې لار ده چې زه بیرته خپله سوله او خوشحالي ومومم.
