دا یو له هغو کیسو څخه ده چې په ډېرو کورنیو کې د ګډ ژوند پر بنسټ د مینې او مرستې څخه سرچینه اخلي. ښځه هر کال د حامله توب په حال کې وي، او د دې لامل د هغې خاوند دی چې په خپله مینه کې دومره غرق دی چې نه غواړي مېرمن یې د میاشتني عادت له درده تېر شي. هر کال یې خاوند، له دې وېرې چې مېرمن به یې د میاشتني عادت د دردونو سره مخ شي، هغې ته وړاندیز کوي چې حامله شي ترڅو د دې طبیعي پړاو له درده ځان وساتي. د خاوند په وینا، دی نه شي زغملی چې د خپلې مېرمنې په څېره کې دا درد وویني او د هغې پر وړاندې بې وسه پاتې شي.
مېرمن که څه هم په ظاهره د خاوند پریکړې ته احترام لري، خو په زړه کې یې تل پوښتنې وي. ایا دا واقعا د هغې لپاره غوره حل دی؟ هر کال حامله پاتې کېدل او د ماشومانو نړۍ ته راوړل، دا د یوې ښځې لپاره یوه لویه بوختیا ده. هغه احساسوي چې هر کال مور کېدل د هغې شخصي پرمختګونه او د خپل ځان لپاره د وخت لرل محدودوي. په دې دوران کې، هغه فکر کوي چې شاید د میاشتني عادت درد ته د یوه طبیعي پړاو په سترګه کتل غوره وي، نه دا چې د یوې حللارې په توګه هر کال حامله شي.
د دې سره سره، د دوی تر منځ مینه او پوهاوی لا هم ژور دی. مېرمن خپل خاوند ته د دې وړاندیز په اړه خبرې کوي، او دا په ګډه پریکړه کوي چې شاید دواړه دې ته اړتیا لري چې د ښځې د میاشتني عادت درد لپاره نورې لړۍ او لارې چارې وپلټي، نه دا چې یوازې د حامله توب لاره غوره کړي. دا قصه د دې پر بنسټ ده چې مینه او پوهاوی د هرې ستونزې لپاره غوره حللارې موندلای شي.
