پیل کې چې هغه را نږدې شي، زړه مې په بېړه ډوبېږي، داسې حس کوم لکه په لومړي ځل چې وي. هره خبره او هر حرکت مې ډېر سوچ او شرم راوړي. زړه مې غواړي د ټولې نړۍ له سترګو پټ شم، مګر پوهېږم چې دا زموږ د ژوند یوه عادي او ښکلی برخه ده.
وروسته چې هغه خبرې او د مينې ښکلي الفاظ ووايي، شرم ورو ورو له منځه ځي. زړه مې نرمېږي او له دې فضا سره مې جوړه راځي. داسې ښکاري لکه یوه نوې نړۍ ته داخلېږم، چیرې چې یوازې زه او هغه یو. هغه احساس چې په دې وخت کې وي، بیان یې ډېر سخت دی.
په پای کې داسې حال رامنځته شي چې زه خپله حیرانه شم. د شرم ځای یوازې مینه پاتې شي. هغه هم په خندا ووايي: “ولې دومره لیونې شوې؟” زه یوازې موسک شم او په زړه کې دعا وکړم چې دا اړیکه همداسې تلپاتې وي.
