یوه ښځه، ملاله نومېده، له خپل خاوند سره په ژوند کې ډېرې ستونزې لرلې.
هغه د واده په لومړیو کې ډېرې هیلې لرلې چې د خاوند سره به یې ژوند خوږ او خوشحاله وي، خو وخت په تېریدو سره یې احساس وکړ چې خاوند یې هیڅکله هم د هغې اړتیاوې او احساسات په نظر کې نه نیسي. هرکله چې خاوند ورسره نږدې کېدو، ملاله ځان ناخوښه او بې علاقې احساسوله.
ملالې په ډېر صبر سره هڅه وکړه چې د خاوند سره خپله اړیکه ښه کړي، خو هر ځل یې ناامیده شوه. هغه به بهانې جوړولې، کله به یې وویل چې ستړې یمه او کله به یې ورته وویل چې په سر مې درد دی. ملاله غوښتل د خاوند سره خبرې وکړي، خو وېره یې وه چې ښايي هغه یې احساسات درک نه کړي او پرځای یې خفه شي.
ملاله اوس په داسې حالت کې ده چې له خپل خاوند سره یې د اړیکو ساتل ستونزمن ښکاري. هغه د خپل ژوند په اړه فکر کوي او هڅه کوي چې د ځان لپاره یو حل پیدا کړي. خو لا هم دې پایلې ته نه ده رسېدلې چې څه وکړي، یوازې دې نتیجې ته رسیدلې ده چې یو ښه ژوند د دواړو د احساساتو او درک پر بنسټ جوړېږي.
