زما او خاوند مې د واده له لومړیو ورځو راهیسې زموږ اړیکه یو څه ناآرامه وه. هر وخت چې به موږ یو بل ته نږدې کېدو، ما تل احساس کاوه چې هغه یوازې زما په بدن کې یو ځانګړی ځای خوښوي. هغه به تل په همدې ځای باندې تمرکز کاوه او نوره هیڅ توجو به یې نه راته کوله. دا کار په ما کې یوه ناآرامي او خفګان راپیدا کړی و.
په لومړي سر کې ما هڅه وکړه چې دا مسله نظراندازه کړم او فکر مې کاوه چې شاید وخت په تېریدو سره به هر څه بدل شي. خو لکه څنګه چې وخت تېرېده، زما ناآرامي نوره هم زیاته شوه. ما ته دا احساس راپیدا شو چې خاوند مې په رښتیا سره زما د احساساتو او بدن نورو برخو ته هیڅ اهمیت نه ورکوي. دې کار زموږ په اړیکه کې یو ډول فاصله رامنځته کړه، او ما په ځان کې یوازیتوب او بې قدرۍ محسوسوله.
په پای کې، ما پرېکړه وکړه چې د دې موضوع په اړه له خاوند سره په صراحت خبرې وکړم. ما ورته خپل احساسات او ناهیلۍ څرګندې کړې. هغه په لومړي سر کې حیران شو، خو ورو ورو یې پوهه ترلاسه کړه چې د بدن هره برخه مهمه ده او زموږ اړیکه باید پر متقابل درناوي او توجه ولاړه وي. له دې خبرو وروسته، زموږ اړیکه کې د پاملرنې او محبت احساس زیات شو، او موږ دواړه هڅه کوو چې یو بل ته په پوره درناوي سره توجه وکړو.
